Allah (c.c), emir ve yasaklarını insanlara tebliğ etmek üzere Peygamberler göndermiştir. Görevleri sadece insanları doğru yola ulaştırmak olan bu kutlu elçiler, pek çok işkence ve zulümlere maruz kalmışlardır. Allah’ın elçilerinin sonuncusu olan Sevgili Peygamberimiz de insanları, şirki, küfrü, zulmü, vahşeti terk edip sadece yüce yaratana ibadete ve insani erdemlere davet ederken Mekkeli müşriklerin akıl almaz işkencelerine maruz kalmıştır. Bu ağır baskılar altında tebliğ ve davet görevini yerine getiremeyeceğini anlayan Efendimiz (s.a.v) Allah’tan almış olduğu ilahi emirler doğrultusunda Miladi 622 yılında Mekke’den Medine’ye hicret etmiş, hicretten on altı yıl sonra 638 yılında, Hz. Ömer (r.a.)’in emriyle Medine’de bir meclis toplanarak Hz. Ali’nin (r.a.) teklifi ve mecliste bulunanların onayı ile Hz. Muhammed (s.a.s.)’in Mekke’den Medine’ye hicreti, İslâm tarihinin başlangıcı ve muharrem ayı da bu yılın ilk ayı olarak kabul edilmiştir.

Hicri Takvimin ilk ayı olan muharrem ayının İslam tarihinde önemli bir yeri vardır. Bu ayın onuncu gününe “aşure günü” denilmektedir. Sevgili Peygamberimiz (a.s.) bu aya değer vermiş ve ; “Ramazan orucundan sonra en fazîletli oruç, Allah’ın değer verdiği ay olan muharrem ayında tutulan âşûrâ orucudur” buyurarak(1) bu ayda oruç tutmuş ve mü’minlere de tutmalarını tavsiye etmiştir.

Tarihte geçmiş birtakım hadiselerin, Muharrem ayında gerçekleşmiş olduğuna dair bazı rivayetler bu aya ayrı bir değer verilmesine sebep olmuştur. Hz. Adem’in cennetten yer yüzüne indirilmesi, Hz. Nuh (a.s.)’ın tufandan kurtulması, Hz. Musa (a.s.) ve ona iman edenlerin Firavun’un zulmünden kurtulmaları gibi insanlık tarihinde dönüm noktası sayılabilecek bazı önemli olayların bu ayda vuku bulduğu rivayet edilmektedir.

İslam tarihinde özel bir yeri olan Hz. Hüseyin’in Kerbelâ’da şehit edilmesi olayı da yine bu ayda vuku bulmuştur. Bilindiği gibi, sevgili Peygamberimizin torunu Hz. Hüseyin, o dönemde cereyan eden siyasi kargaşa ve çatışmalar neticesinde, son derece üzüntü verici bir şekilde öldürülmek suretiyle şehid edilmiştir. Bu üzücü olay, Hz.Peygamberi ve ailesini seven mü’minlerin gönüllerinde silinmez izler bırakmıştır.

Tarihte yaşanmış ve geri dönüşü olmayan böyle acı olayları tasvip etmek mümkün değildir. Ancak, bunları hatırlamak, ders almak içindir. Bu olay, bütün Müslümanları derinden sarsan ve kederlendiren acı bir tecrübedir. Bu ve benzeri olaylar karşısında, sağduyulu hareket ederek Allah ve Peygamber sevgisi etrafında kenetlenmeliyiz. Hz. Peygamberi, O’nun aile fertlerini ve ashabını sevmek hepimizin müşterek heyecanı olmalıdır. İyi bilelim ki, huzurlu bir toplum halinde yaşayabilmek, Yüce Dinimizin bize öğrettiği karşılıklı sevgi ve saygıya dayalı kardeşliği, birlik ve beraberliği korumakla mümkündür. “Hep birlikte Allah’ın ipine (Kur’an’a) sımsıkı sarılın. Parçalanıp bölünmeyin. Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani sizler birbirinize düşmanlar idiniz de O, kalplerinizi birleştirmişti. İşte O’nun bu nimeti sayesinde kardeşler olmuştunuz. Yine siz, bir ateş çukurunun tam kenarında idiniz de O sizi oradan kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle apaçık bildiriyor ki doğru yola eresiniz.”(2) Yüce Allah Birlik ve beraberliğimizi pekiştirip, Allah yolunda hicret eden mü’minlerden eylesin. Amin.